Ang bilis talaga ng panahon. Parang kailan lang umiiyak ako dahil nagugutom ako, ngayon umiiyak na dahil sa isang lalaki. biro lang ahahahahha.
A friend will be leaving for Manila. We're slowly separating, it's so sad but there's not a thing we can do about it. We have to separate for our life's sake.
Yesterday, the 4 of us had a meet-up. Apat lang, kasi yung iba, nasa malayo na, iyong dalawa nagswimming, yung isa never be found na hahaha. Dalawang oras lang namin nakasama ang isa dahil may time limit yung siya. Nakakabitin sayang pero sadyang ganoon ang buhay, walang unlimited, lahat may hangganan. Pero kahit sa mga kaunting oras na iyon, masaya rin. Sana na lang next time na magkita kami, kumpleto at mahaba habang oras na magkasama kami.
0 comments:
Post a Comment