Crying at simple things again.. I dont know if i should call it simple. I was just chatting with my friend...AGAIN. Ngayon, may napag-usapan kami. Matagal tagal narin kaming nagroroleplay. Nakapagroleplay in real life, in text or in chat. Mga kaibigan ko, kasama ko sa cosplays, roleplays, sa mga anime thingies.. lahat. Yung iba hindi na masyadong nakakapagroleplay na tulad ng dati. Busy na kasi, saka ayon. Basta iyon.
Ngayon, napag-usapan namin. Natanong ko kung ilang buwan na yung mga characters na niroroleplay namin. Sabi ko kung hanggang kailan kaya ang itatagal ng characters na binigyan namin ng buhay? Naitanong niya kung makakaabot kaya? Sabi ko kelangan humaba!!! Nagrrp parin kahit 30's na. ---- Tapos naisip ko, ayaw ko nang matapos ito. Ayaw ko nang mahinto. Natatakot akong matapos ito. I want them to keep on living. Then she said, I feel bad for the characters XD. They mean so much D: .. nakakalungkot talaga.. nalulungkot ako. Ayaw kong mawala ang nagtulay saamin maging magkakaibigan.
So ayon. Simpleng bagay iniyakan ko na. Ewan ko kung mukhang tanga lang iniyakan ko, pero kasi, eto yung nagdugtong sa amin. Sa akin, sa kanya, sa aming lahat. Kaya napakaimportante kung bigla nalang mwala ang bagay na ito. Ayaw ko na matapos kung ano ang nasimulan. Lalo na at madaming memorya iyung naitanim nito sa utak ko. Hindi lang siya parang laro lang. Nagbigay halaga rin ito sa akin. Sa tingin ko naman may sarisariling diskarte ang mga tao pagdating sa mga ganito. Medyo kakaiba nga lang ang sa amin. Pero kahit ganito, mahalaga ito ng sobra sa akin.
Ayaw ko talaga matapos ito :'( Ramdam ko na talaga ang pagtatapos ng taon. Gagraduate na kami!!
Ngayon, napag-usapan namin. Natanong ko kung ilang buwan na yung mga characters na niroroleplay namin. Sabi ko kung hanggang kailan kaya ang itatagal ng characters na binigyan namin ng buhay? Naitanong niya kung makakaabot kaya? Sabi ko kelangan humaba!!! Nagrrp parin kahit 30's na. ---- Tapos naisip ko, ayaw ko nang matapos ito. Ayaw ko nang mahinto. Natatakot akong matapos ito. I want them to keep on living. Then she said, I feel bad for the characters XD. They mean so much D: .. nakakalungkot talaga.. nalulungkot ako. Ayaw kong mawala ang nagtulay saamin maging magkakaibigan.
So ayon. Simpleng bagay iniyakan ko na. Ewan ko kung mukhang tanga lang iniyakan ko, pero kasi, eto yung nagdugtong sa amin. Sa akin, sa kanya, sa aming lahat. Kaya napakaimportante kung bigla nalang mwala ang bagay na ito. Ayaw ko na matapos kung ano ang nasimulan. Lalo na at madaming memorya iyung naitanim nito sa utak ko. Hindi lang siya parang laro lang. Nagbigay halaga rin ito sa akin. Sa tingin ko naman may sarisariling diskarte ang mga tao pagdating sa mga ganito. Medyo kakaiba nga lang ang sa amin. Pero kahit ganito, mahalaga ito ng sobra sa akin.
Ayaw ko talaga matapos ito :'( Ramdam ko na talaga ang pagtatapos ng taon. Gagraduate na kami!!
0 comments:
Post a Comment